5 September 2016

TΗΕ BROKEN OAR - Henry Wadsworth Longfellow / OAR by ADARCAH [IANKU] / ΣΤΑΧΤΕΣ - Παναγιώτης Αραμπατζής

A poet wandered with his book and pen,
Seeking some final word, some sweet Amen,
Wherewith to close the volume in his hand.

Απαρνήθηκα ο ποιητής και στίχους ακόμα να γράψω νέους.
Ωραίους ντυμένους με πολύχρυση χλαμύδα βασιλέως.
Μα η αυταπάρνηση σε κάμνει ποιητή και αυτή μονάχα.

SOUND DESIGN

THE BROKEN OAR

Once upon Iceland's solitary strand
A poet wandered with his book and pen,
Seeking some final word, some sweet Amen,
Wherewith to close the volume in his hand.
The billows rolled and plunged upon the sand,
The circling sea-gulls swept beyond his ken,
And from the parting cloud-rack now and then
Flashed the red sunset over sea and land.
Then by the billows at his feet was tossed
A broken oar; and carved thereon he read,
"Oft was I weary, when I toiled at thee";
And like a man, who findeth what was lost,
He wrote the words, then lifted up his head,
And flung his useless pen into the sea.
HENRY WADSWORTH LONGFELLOW


ΤΟΥ ΘΛΙΒΕΡΟΥ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟΥ Η ΠΙΟ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΑΛΛΑΞΙΑ

Κι αν κάποτε, κάποια τυχαία ώρα.
Με ρωτούσες τι είναι οι στίχοι. 
Τώρα ξέρω να σου πω.
Είναι μαγκιά πιο δυνατή κι απ’ τη μαγκιά.
Στου πεζοδρόμιου τα εκστατικά καμώματα.
Είναι σοβαρότητα ανεξήγητη από εκείνους.
Που μόνο σκοπό της ζωής –λένε-
Θέλουν να χαμογελούν αγαπημένοι.
Στων ξένων θεών και των θνητών τις συναθροίσεις ρητορεύουν.


Είναι μαγκιά που το κελί αυτό ξεκλείδωσε να μπω.
Κι άξαφνα ο πεθαμός βούιξε, να βγω αρνήθηκα.
Απαρνήθηκα ο ποιητής και στίχους ακόμα να γράψω νέους.
Ωραίους ντυμένους με πολύχρυση χλαμύδα βασιλέως.
Μα η αυταπάρνηση σε κάμνει ποιητή και αυτή μονάχα.
Ανέχτηκα και κλείδωσα τα μυστικά
σε αναλαμπές οργής και μίσους.
Και ποιον μισώ θαρρείς πιότερο από το ψεύδος και την αλαζονεία;

Ποιον να κρατήσω στο κελί μου χωρίς σημάδι να έχει από σουγιάδες.
Ποιος άραγε θα με ξεκλειδώσει μία μέρα ολόλαμπρη.
Στον κήπο άνοιξη θα μυρίζει και θα γλεντήσω μαζί με τους.
Τρισμέγιστους σωτήρες την ωραία άβυσσο.
Χωρίς κριτήρια κοσμικά καλεσμένους και ακάλεστους
Κείθε που καίει η αλήθεια δαυλί και αλί θα τους λυγίσει.

Όπως εδώ. Στο κελί. Ο πεθαμός. Με το στιλέτο του μονάχα για παρέα.

Τώρα θα ξέρω, είναι μαγκιά η ποίηση θα πω. Πριν σου χουγιάξω το στιλέτο.

ΣΤΑΧΤΕΣ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ

Pete Arabatzis - Facebook
Adarcah Ianku - Facebook



No comments :

Post a Comment