Η Merry GoRound προστέθηκε με ετικέτα στη φωτογραφ...

«Κι αν την ψυχή σου απώλεσες τι άλλο μένει τώρα;»
Φωνή αιώνια μυστική μου σιγοψιθυρίζει.
«Περιπλανώμενος σε τόπο άνυδρο ζητάς νερό απ’την Στύγα.»
«Μα το αθάνατο νερό μόνο ο πλάστης δίνει!»
«Μόνος σου έβαλες εμπόδια ..κι έστησες μπρός σου τείχη.»
«Ω άνθρωπε..αλοίμονο σε σένα πού παραδόθηκες στις ηδονές του κόσμου.»
« Έχασες τον κήπο της Εδέμ από τα παραπτώματά σου!»

Αυτό το μονοπάτι πού θέλεις να διαβείς είναι γεμάτο πλάνη.
Μπορεί πολλά να υπόσχεται μα είναι μαγεμένο.
Με ξόρκια δεν ξορκίζεται και μόνο θλίψη φέρνει.
Πέτρες και αγκάθια τρυπούν τα πόδια σου και σκίζουν την ψυχή σου.
Μόνο κλαυθμούς και οδυρμούς ακούς στο πέρασμά σου.
Οι Ερινύες στέκονται κι αυτές εμπρός σου οργισμένες.
Αίμα σταλάζει ο ουρανός κι η Αληκτώ οργισμένη…
Η Χθόνια Θεότητα πού τιμωρεί τα εγκλήματα των ανθρώπων.
Από μακριά ακούς το Ωσαννά μα δεν το φτάνεις τώρα.
Ο πλάστης σου απ τον Θρόνο του θρηνεί για σένα δόλιε.
Τα αμαρτήματα κι οι ηδονές πού τώρα σε στοιχειώνουν.
Μέσα στο πύρ το αιώνιο θα σε καταδικάσουν!
Την κόλαση σου επέλεξες..τήν κόλαση του Δάντη.
Και τώρα οι ανομίες σου τον νου σου στροβιλίζουν.
Αλλά η ακολασία πωρώνει το μυαλό και φέρνει πάντα λήθη.
Πέρα μακριά ακούγονται ύμνοι των αρχαγγέλων.
Μα εσύ να κάνεις πίσω δεν μπορείς γιατί έχεις περηφάνια
Είναι νωρίς σου λέω..είναι νωρίς..να σώσεις την ψυχή σου.
Πέσε στα γόνατα και ψάλε αυτόν τον ύμνο.
Ώ θεέ μου, δημιουργέ των πάντων, πολυμήχανε πατέρα, επουράνιε, σεβαστέ θεέ πού κτίζεις τα πάντα, βασιλεύ εσύ δαμάζεις τα πάντα, είσαι ακατανίκητος, εσύ κυβερνάς, λάμπεις πολύ. είσαι ο κύριος των πάντων, πάντοτε τιμημένα ό υπεράνω όλων θεός.
Συγχώρα με πανάγαθε και σώσε με από τον Αδη τον φθονερό και τα κακά σκυλιά του.
Τις πύλες του Αχέροντα δεν θέλω να διαβώ και θλίβεται η ψυχή μου.
Θυσία σε σένα βασιλεύ θέλω να καταθέσω..λιβάνι μοσχολίβανο και μύρο διαλεγμένο.
Ξεστράτισα κ έζησα τις ηδονές του κόσμου.
Και σε αποχωρίσθηκα κ έχω καημό μεγάλο!
Ορφάνεψα κ τώρα γυρνώ σαν το σκυλί δαρμένος!
Δώς μου ζωή αθάνατη κ εγώ θα στο χρωστάω.
Αιώνια θα σ’ ανυμνώ κ δεν θα παρακούσω…τις εντολές τις ιερές που φύλαξες για μένα.
Δεν θέλω να γυρνώ γυμνός μήτε και πονεμένος.
Φύσα Βοριά Φύσα Νοτιά κ πάρε από μένα.
Τις άνομες τις πράξεις μου κ γκρεμοτσάκισε της..
Να πέσουνε στο Έρεβος κ μένα να σηκώσεις..να φτάσω τις 7 εκκλησιές του πάνσοφου πατρός μου.
Και έμπροσθεν στον θρόνο του να τόνε προσκυνήσω..το σκήπτρο το πανάρχαιο να το γλυκοφιλήσω.
Να πλύνω με τον θρήνο μου τα άχραντα του πόδια.
Απ΄τις μαινάδες να σωθώ πού με κατασπαράζουν.
Φορούν στεφάνια από κισσό σμίλακα και νεβρίδες.
Και την ψυχή μου αναζητούν τροφή τους να την κάνουν.
Υψώνοντας το βλέμμα μου στον άναστρο ουρανό βλέπω δυό θρόνους..ο ένας είναι του Θεού κι ο άλλος του Θηρίου.
Φωνές ακούω και στριγκλιές ψυχών βασανισμένων..τριγμούς οδόντων κ οσμή αισθάνομαι από θειάφι.
«Στου δρόμου της ζωής τη μέση σε σκοτεινό βρέθηκα δάσος
γιατί το μονοπάτι το σωστό είχα μπλέξει»
Ο κέρβερος στεκότανε και τρία κεφάλια είχε..η Περσεφόνη καρτερεί τους φθονερούς να πάρει.
Και ξάφνου ακούω χερουβική φωνή ύψιστη ψαλμωδία..αρχάγγελος να στέκεται σπαθί και ξίφος έχει..και πάνω εκεί που πέφτουνε άγγελοι αποστασίας..Στώμεν καλώς στώμεν μετά φόβου Θεού φωνάζουνε με βροντερή φωνή.
«Τους διώχνουν τα ουράνια, την ομορφιά τους μη μολύνουν, μα ούτε και τα βαθιά τα τάρταρα δεν τους καλωσορίζουν, μπας κι απ` αυτούς, μια στάλα δόξα πάρουν οι κολασμένοι. …Ανθρώπους λυπημένους… στεναγμοί, κλάματα και κραυγές πόνου αντιλαλούσαν στο σκοτάδι,… Γλώσσες παράξενες, λαλιές φριχτές, λόγια του πόνου κι ουρλιαχτά θυμού, φωνές στριγκές, φωνές πνιχτές και χέρια που χτυπιούνται.»

Υπέρλαμπρος φαντάζει ποια ο Θρόνος του υψίστου και επτασφράγιστο βιβλίο κρατεί με τις επτά σφραγίδες που όταν ανοιχθούν συμφορές θα φέρουν.
Γονυπετής και κλαίγοντας φιλώ τα άχραντα του πόδια.
«Δώσε μου πλάστη του ουρανού μια δεύτερη ευκαιρία»
«Να μεταμεληθώ και χρόνο να κερδίσω»
«Τον χρόνο να εκμεταλλευτώ μόνο καλό να κάνω..να σε δοξάζω ολημερίς θυμίαμα να προσφέρω.»
Και τότε ξάφνου ένοιωσα το τρυφερό του χέρι να με ακουμπάει παρήγορα και να με ημερεύει.
«Όλες τις αμαρτίες σου εγώ τις συγχωράω γιατί επόνεσες στα βάθη της ψυχής σου..κι έχεις καλή την πρόθεση τον δρόμο σου να αλλάξεις.
Ω εσύ της ζωής μου αρχηγέ πού νικητής κατέβηκες τα σκοτεινά του Αδη..
Με ανύψωσες με ανάστησες και αιώνια θα σε λατρεύω.
Θυσία στον Θεό καρδιά συντετριμένη..τα ποιο ακριβά μύρα προσφέρω σοι Θεέ μου!