8 March 2015

Ο χρόνος, άκαρδος ξεσπά και ξεριζώνει ...

"Ο χρόνος, άκαρδος ξεσπά και ξεριζώνει, τις φλέβες από τη σάρκα, από τα οστά, από το μνήμα, από τη γέννηση κι ως την ανάσταση συνάμα."
ΧΡΟΝΟΣ
  Όταν ο χρόνος επισκέπτεται. Σύντροφος ξεχασμένος. Από παλιά, παλιά φαντάσματα, κρυμμένος σε κάτι σίδερα σκουριασμένα. Κάποια της τύχης μας συντρίμμια πάνω σε άλλα πιο παλιά καρφωμένα στα μπερδεμένα κεφάλια μας.

Βολτάρει γύρω από το φράχτη. Με το φακό και τη μπερέτα, ημιτελής, τρέχει γοργά στο ύποπτο στενό. Με σκιές και μάσκες, του ανούσιου, του φαύλου, ως ήρωας επιφανής, δικάζει την ειρήνη. Σπάζει, ρημάζει τριγύρα του ότι απίστευτο και θαυμαστό. Με ένα πτώμα θαμμένο μες στις τύψεις του. Μα ο χρόνος είναι ανήλεος. Ξεχνιέται ώρες στα σκιερά του λιόδεντρα. Εκείθε μόνο βλέπω να κεντρίζει τη ματιά του. Καθώς και ο τάφος τέτοια μοίρα του προστάζει. Πηγαίνει στη μικρή εκκλησιά και στα καντήλια των πιστών, σωπαίνει και προσεύχεται.

Ο πόνος ξεσπά μες στους πυρήνες, στις ολοκληρωμένες φράσεις, στο κόκαλο κι ως το μεδούλι . Τον εξοντώνει και καταρρέει. Πηγαίνοντας στη μάχη της μηδενιστικής ετούτης θνησιμότητας, προδίδει πάλι τις γραφές. Πρώτα τις ιερές, κατόπι όλα τα αντίτυπα. Ποιος να βρει όπλο και θάρρος να τόνε συνεφέρει; Ο χρόνος, άκαρδος ξεσπά και ξεριζώνει, τις φλέβες από τη σάρκα, από τα οστά, από το μνήμα, από τη γέννηση κι ως την ανάσταση συνάμα. Άλλοτε ανυπόμονος, άλλοτε ράθυμος, μοιάζει με μια ψευδαίσθηση γαλήνια. Άλλοτε πάλι σβήνει και ανάβει, κάθε ρυτίδας προσμονή, κάθε νεκρής μου νιότης λάφυρο. Κι εγώ ανήμπορος να υπάρξω, ως σαλεμένος, ως επιτήδειος ρήτορας, παραμιλάω μοναχός, σα χάνος, την ατέρμονη μου πάλη. Λες και τα αυτιά μας πια χορτάσανε ψάλλοντας λόγια χωρίς υπόσταση, στάζει σα δάκρυ, ο ίδρωτας, που οι παλάμες μας σφουγγίσανε, σε μια φιγούρα πολυθρήνητη, χωρίς της αμαρτίας την πολυτέλεια. Κι έτσι απαλά με ένα ξέσπασμα εσώτερο, το μοιρολόι αυτό, έκλαψε απόψε η πετρωμένη μου ύπαρξή.

 Μια λυπημένη μελωδία από σι ύφεση, ψιθυρίζοντας φκιασίδωσε την πιο βαθιά, την πιο βαριά μου, ησυχία. Έστω κι αν με αυτή ζήσω ή πεθάνω θα ξέρω…
ΔΕΙΤΕ / ΑΚΟΥΣΤΕ
ADARCAH - THEOGONY
AKOYΣΤΕ  



No comments :

Post a Comment