Και ο καθένας γνωρίζει
Την ηρεμία του ουρανού μακριά από δω ...
Ο καθένας γνωρίζει
Πως το όνειρο ήταν αναπόφευκτο
πέτα ψηλά
ΑΚΟΥΣΤΕ
ΑΚΟΥΣΤΕ
ΜΑ ΠΩΣ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ;
8 Φεβρουαρίου 2015 στις 3:09 π.μ.
8 Φεβρουαρίου 2015 στις 3:09 π.μ.
Ο καθένας γνωρίζει
Πως το όνειρο ήταν αναπόφευκτο
Και ο καθένας γνωρίζει
Την ηρεμία του ουρανού μακριά από δω,
Και ο κάθε ουρανός
Το κάθε κλάμα και η μικρή έκρηξη
Του σύμπαντου αριστείο και διάθλαση
Και ο άγριος άνεμος εδώ στη γη,
Θαρρώ πως θα μπορούσε
Να ρημάξει
Και να σκίσει
Και να δειλιάσει,
Όταν τελειώσει:
Το έργο του ανθρώπου
Το έργο της γυνής
Του ανδρός
Την ζωή του ελαφιού, του λύκου, του κυνηγού,
του λιβαδιού και του δάσους,
Να ξεχωρίσεις,
Να χαϊδέψεις.
Η ζωή χαμογελά για αυτούς,
Και εμείς χαμογελούμε για αυτούς,
Και οι ξένοι χαμογελούνε για αυτούς,
Και οι άνδρες οι επιστήθιοι φίλοι πάντα χαμογελούν.
Ένας άνδρας σοφός πάντα ανοίγει την φωτιά,
Ένας ποιητής ξεριζώνει μόνος του τα καρκινώματα,
Με την φωτιά του που σαλεύει,
Και την αγάπη για τα πάθη.
Και η λύπη η άρρηκτη,
Ρητή ζωή και φανερή και γρήγορη,
Και συ καρπέ του μαύρου δάσους,
Κοκκινωπέ συνάζεις πίστη σα και καίγεσαι.
(Και τα αγαθά τα ξέπλεκα,
Τα βλαστημούσα και τα πέταγα,
Ώσπου σε βρήκα στη ζωή και στον θάνατο,
Ελευθερία σαν ελευθερία).
ΑΠΟ
No comments :
Post a Comment