Όμορφες μέρες έρχονται
Και πίσω μας αφήνουμε
Κλαυθμούς.
Ποιος θεός ανατέλλει τη μέρα
Ποιος θεός σβήνει τις σκιές μας
Πόσος πόνος
Πόση λύπη
Πόση οργή.
SOUND DESIGN
Ποιός
Τελεία...
Όσο σε σκέφτομαι
Βαριανασαίνω
Το καταφύγιο
Για ένα τσιγάρο
Ένας δρόμος
Και να η προσμονή
Της λέξης.
Κι ο τούρκικος καφές
Μετράει πολλά στενά
Παραδίπλα.
Η κακόφημη γειτονιά
Τα καλά γειτονόπουλα
.δε ξέρω πόσο θα κρατήσει
Ένα η δυο λεπτά
Όχι. Όχι άλλες ώρες.
Βαριανασαίνω
Χτύπαγε η καρδιά
Πιο δυνατά
Το κλαμπ
Τα πλουσιόπαιδα
Το αλητάκι
Ξεγελάστηκε.
Όσο σε σκέφτομαι
Σούρουπο
Και στη ψυχή ένας
Ήλιος
Φωτίζει τις σκιές μας
Όσο φτωχός κι αν είμαι.
Τόσο ηλίθιος και αχάριστος.
Ωχρά και γκρίζα χρώματα
Το καταφύγιο
Το αναρρωτήριο
Η λέξη
Η σκέψη
Ο πόθος
σβήνει τη δίψα.
Και το στομάχι
Θα είναι γεμάτο ως απάνω
Με μια μάζα
Σκόνη
Πίσσα
Καφέ.
Πετρωμένοι φύλακες
Στις αντιρρήσεις
Τι θα μας βρουν άραγε
Ότι υλικό και στέρεο
Έχει πια τελειώσει
Μόνο κάποια
Χαζά όνειρα
Ξέστρωτες αναμνήσεις
Χρόνια και χρόνια.
Οι σκιές
Αναπόφευκτες
Όσο πάλι
Βαθαίνει το σκότος
Μέσα μας
Τόσο μια αστραπή
Περιμένει τους κατάδικους.
Δε θέλω να βάλω εδώ τελεία
Θέλω να σου γράψω
Κάτι όμορφο
Κάτι όμορφο
Όμορφες μέρες έρχονται
Και πίσω μας αφήνουμε
Κλαυθμούς.
Όπως και η άνοιξη
Εκείνο το φθινόπωρο
Που ξέχασα τη σάκα
Με το δύσκολο πρόβλημα
Των μαθηματικών
Μα ενώ το πρόβλημα έχει λυθεί
Ο εκπρόσωπος της εποχής
Ακόμα τρέμει.
Το απροειδοποίητο τεστ.
Σειρά τέταρτη
Μισώ
Μισεί
Μισούμε.
Το μπακάλη
Τον οδοντίατρο
Τον εισπράκτορα
Τον καθηγητή
Το χασάπη
Τους μαστροπούς
Το μολυβένιο στρατιώτη.
Το χρέος του
Η τσέπη τους.
Η τράπεζα
Η τσέπη
Η τράπεζα
Το ΑΤΜ
Η τράπεζα
Το χρήμα.
Η εξουσία.
Χύμα η ντόπα
Ποιος θεός ανατέλλει τη μέρα
Ποιος θεός σβήνει τις σκιές μας
Πόσος πόνος
Πόση λύπη
Πόση οργή.
Δε μιλάς.
Κάνεις δε μιλά σε αυτό. Το καταφύγιο. Το άσυλο
Τα καταφύγια του κόσμου σας βαραίνουν.
Ψέματα.
Στίχος πέμπτος
Ειρήνη
Υπνοβασία
Κρεατοελιές
Σπυράκια
Σακούλες εμετού
Αίμα
Αίμα
Αίμα
Τα μεσημέρια τρέμω.
Πως θα φάω αύριο το μεσημέρι
Τρέμω
Τρέμω
Παναγιά μου…
Σκάει το τρίτο κραχ.
Στίχος έβδομος
Ύδωρ, αήρ, μέλι.
Καθώς είχα αρχίσει κάπως ρομάντζο
Λέω να συνεχίσω.
Σκέφτομαι.
Ένα φτωχό μαύρο άντρα
Μια λευκή καλή γριούλα
Και αλήθεια αναρωτιέμαι
Ποιος έχει δίκιο.
Ένα ερωτικό ειδύλλιο γραμμένο στο διαδίκτυο
Χαρτιά ανεκτίμητα
Για να μας πάρει ο ύπνος
Ένα επιστημονικό σύγγραμμα
Αλλά αυτά έξωθεν.
Στο δρόμο του μεταξιού
Θα δεις πολλούς να σε ρωτούν
Από πού, να πάνε.
Κομπίνα.
Σόου.
Μπίζνες.
Πάμε λίγο πίσω
Πόσο τελικά
Κανείς εμπιστεύεται τον άλλον.
Παιδιά ήμασταν παίζαμε
Πέρασε τόσος καιρός
Άσκοπα
Κι ακόμα
Γαυγίζουν
Από το υπερπέραν τα σκυλάκια
Ήδη αρχίσανε τα πρώτα τύμπανα
Των λαθεμπόρων
Ποιος.
Παναγιώτης Αραμπατζής
20/09/2016
SOUND DESIGN
No comments :
Post a Comment