Εμπρός ανέβα!
Στα γιορτινά σύμπαντα. Τα ανέκκλητα σύμπαντα.
Στα αυγουστιάτικα φεγγάρια.
Της Πλάσης. Της Επαγγελίας. Της Ζωής.
SOUND DESIGN
ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ
AKOYΣΤΕ / ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Θα επιστρέψω, μετά από τα σκληρά και μάταια ταξίδια.
Θα περάσω, να σε δω, να σου πω.
Για κάποια ομιχλώδη θρυψαλιασμένα μάτια.
Κοιτούν με σιγουριά μπρός στον καθρέπτη.
Τόσο απατηλά, όσο στρεβλώνουν την εικόνα του κορμιού.
Του κορμιού που φόνεψε τις μορφές του κόσμου, του ουρανού.
Και στο καθρέπτη δε γελά, στα εσώψυχα ζητά της καρδιάς το βάθος.
Εσύ ξέχνα τους χίλιους σαλτιμπάγκους, βρες το δικό σου Πρόσωπο.
Αυτά θα σου πω ... αν σε κοροϊδέψουν την Καρδιά σου να βουβάνεις.
Έτσι πιο σίγουρος κι εγώ μες στο σκοτάδι θα λαχταρώ.
Τον Ουρανό που ο καθρέπτης δε χωρά. Εκεί προς τα μεσάνυχτα.
Επειτα τα φώτα τακτικά θα σβήσω
Σα Σάββατο βράδυ πριν την έξοδο. Κι έτσι
Σβήνοντας τη γκαζόλαμπα, γυαλιστερή που απόμερα φέγγει το χολ.
Θα ονειρευτώ τη θεια Μοίρα.
Λήστεψες ήλιους βασιλιάδες.
Γυναίκες με τα άγια τους υπάρχοντα.
Παλιά νομίσματα, χρυσές καδένες με σταυρούς.
Αντάλλαξες με κίτρινες τριανταφυλλιές, κόκκινες άοσμες μπουκαμβίλιες
Να στρώσεις για στολίδι στο μπαλκόνι σου.
Ακόμα, μια άλλη νύχτα, θα επιστρέψω, θα σε περιμένω στη Καμάρα.
Δε θα σου πω γιατί σε αγάπησα. Ούτε τον πόνο του χαμού σου.
Όταν μιαν άνοιξη θα ξεσκεπάσει, αυτόν το παγερό χειμώνα.
Όταν στα αισθήματά μας το Ολον θα ξαναδικάσει.
Αυτό το Τίποτα το νόθο. Απρόσμενα, στη σύγκρουση των Κόσμων.
Τότε να ξέρεις, πως κάποτε κι εγώ ήμουν εδώ. Επέστρεψα.
Πρέπει να αλλάξεις τακτική.
Σε βλέπω σα κοκόρι. Να πετάξεις ανήμπορος.
Πλάθεις καινούριους κήπους της Βαβέλ. Ως βασιλιάς εμπρός στην ήττα.
Θα χρεωθείς μπρος στη Ζωή.
Εμπρός ανέβα!
Στα γιορτινά σύμπαντα. Τα ανέκκλητα σύμπαντα.
Στα αυγουστιάτικα φεγγάρια.
Της Πλάσης. Της Επαγγελίας. Της Ζωής.
Έξω βρέχει. Σουρουπώνει.
Κι ο παγερός Βαρδάρης χτυπά στο πρόσωπο του διαβάτη.
Και πιο βαθιά. Στην πύρινη αισθαντικότητα .
Ξεχασμένα φευγαλέα.
Με μια Οργή ανείπωτη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ
No comments :
Post a Comment